Na metade da mañá a escuridade que o invade todo sácame da letarxia. Comeza a chover na diáspora. Vinte minutos con bátegas, tronos e lóstregos. Sinto a necesidade de baixar. Teño a desculpa do xornal e de ter que subir o pan. Busco un recuncho a carón da fiestra para tomar un cortado e botar unha ollada ao xornal mentres desfruto do espectáculo que me fixo espertar os sentidos. A xente corre polo chafrán. Xa dixo o poeta que arrenegaba de quen foxe da choiva coma do demo. Unha pandemia nace en México. Os italianos de Barcelona celebrar referendum: hai “fuga de corazóns”. Un ano despois, Betancourt. Príncipe de Asturias?. Os libros arden mal. Que dirían os mass media se fose ao revés.1.104.537.600 segundos de liberdade, grándola vila morena. As chicas de oro.
Media hora despois a través do vidro xa loce o sol. Saio e o ceo azul sentenciou o partido sen precisar dos segundos corenta e cinco minutosi Dúas mozas na esquina miran mal. Lembro a Pacino dicindo “ a cidade convértenos en animais”. Subo a tobeira.
Nenhum comentário:
Postar um comentário