Xa tocaba. O de “tedes que coñecer Granada” xa se convertera nun retrouso que nos inquietaba. E chegou a oportunidade. Pareceume unha cidade realmente fermosa. A opinión da Bolecha coido que foi mellorando co paso das horas e os días. A Alhambra unha alfaia que resulta difícil de crer que estivera esquecida e abandonada tanto tempo -os galegos podemos falar. Un lugar único.
Esta mañá ó abrir o caderno atopei, gardada e esquecida, a folla dunha árbore leguminosa que me chamou a atención mentres facíamos unha parada á súa sombra para descansar e gozar da contemplación dos exteriores do monumento. Tras consultar o catálogo, resultou que a elixida naqueles paradisíacos xardíns, era un Cercis siliquastrum chamado tamén “árbore do amor”, non se sabe moi ben se polas súas flores rosas ausentes no outono no que nos atopamos ou polas súas follas que lembran, dalgún xeito,pola súa forma a corazóns. A súa madeira non é especialmente apreciable porque se bota a perder con facilidade e é flexible de máis, feito que se pode apreciar na facilidades coa que se dobran as súas pólas. Tamén se coñece como “Árbore de Xudas” porque, segundo a lenda, o Iscariote tentou aforcarse primeiro nun exemplar desta especie con escaso éxito.
Nenhum comentário:
Postar um comentário