Mulleres e cólera.

Casualmente, nun dos libros que estou lendo agora mesmo, atopo un parágrafo que fala das diferencias entre homes e mulleres. O libro non é gran cousa nin creo que vaia a pasar á historia da literatura, pero a reflexión quéroa traer por ter certa relación coa anotación anterior.
Nun momento dado, unha personaxe, muller, fai a seguinte afirmación:
“ Hai dúas clases de cólera: quente e fría. Os rapaces e as rapazas experimentan ás dúas; pero segundo van medrando, os tipos de cólera varían en función do sexo. Eles necesitan cólera quente para sobrevivir. Precisan ser proclives á loita, sentirse empurrados a afundir o coitelo na carne, estar en posesión da enerxía e a iniciativa da furia. É unha esixencia da caza, da defensa, do orgullo e quizáis tamén do sexo. (...) As rapazas, en troques, necesitan da cólera fría. Precisan da ebulición a fogo lento, do rancor permanente, o talento para evitar o perdón e non transixir nunca. Necesitan saber cando din algunha cousa que nunca van a recuncar, nunca xamais. É a súa compensación a un territorio de acción máis limitado no mundo. Se te enfrontas a un home e loitas, un dos dous gaña e entón segues adiante ou ou morres e quedas atrás. Se te enfrontas a unha muller, o universo enteiro cambia, porque a cólera fría precisa vixilancia eterna en todos os aspectos dos desaires e as ofensas”.

Non sei. Alomenos semella que iso é así no mundo de Oz.